واژه زیرساخت (Infrastructure) از جمله واژه هایی است که در موارد متعددی به خدمت گرفته شده و دارای معانی متفاوتی است. واژه فوق اغلب برای تشریح مراحل نصب، آماده سازی خدمات و امکانات مربوطه در زمینه یک عملیات خاص نظیر جاده ها، سیستم‌های ارتباطی، خطوط ارتباطی برق و … به کار گرفته می شود. در اغلب واژه نامه ها برای واژه فوق تعریفی مشابه زیر ارائه شده است:

با توجه به تعریف واژه فوق و از دیدگاه کامپیوتر، یک شبکه کامییوتری از عناصر اساسی تشکیل می گردد. مجموعه عناصر تشکیل دهنده زیرساخت یک شبکه کامپیوتری را می توان به دو گروه اساسی زیر تقسیم نمود:

عناصری که به‌نوعی زیرساخت فیزیکی یک شبکه را تشکیل می دهند. (نظیر کامپیوترها، کابل ها، کارت های شبکه، هاب ها و روترها). ماهیت عناصر فوق به‌صورت سخت افزاری است.

عناصری که به‌نوعی زیرساخت منطقی یک شبکه را تشکیل می دهند. (نظیر پروتکل های شبکه، سرویس های مربوط به DNS، مدل های آدرس دهی IP، سرویس های مربوط به دستیابی از راه دور و پروتکل های امنیتی) ماهیت عناصر فوق نرم افزاری بوده که می بایست نصب و پیکربندی گردند.

فهرست:

مقدمه

عناصر مربوط به زیرساخت منطقی

پروتکل های شبکه

مدل های شبکه ای

چرا پروتکل TCP/IP؟

اجزای پروتکل TCP/IP

پروتکل های موجود در لایه Application پروتکل TCP/IP

برنامه های کمکی TCP/IP

مدل آدرس دهی IP

نحوه اختصاص IP

DHCP

IP Subnetting

سرویس های Name Resolution

سرویس دهنده DNS

سرویس دهنده WINS

دستیابی از راه دور

IP Routing

Satatic Routing

Dynamic Routing

زیرساخت امنیتی

آشنایی با عناصر یک شبکه محلی